سلام

سلام  

یادت هست قصه ی ما از کجا شروع شد ؟ از سلام ، از یه احوالپرسی ساده ، یا شاید هم از ...

منو شناختی ؟ منم ، همون که از زندگی هیچی نفهمید ، همون که با نگاهش محبت رو التماس میکرد ، همونی که دلش قد یه دریاست ، اونی که دستای سردش محتاجه ، محتاج یه ذره عشق ...

همون کسی که تو آسمون دلش هیچ پرنده ای پر نزد ، همونی که دلش شکسته شد از انتهای نامرادی ...

دلش شکست برای کبوتری که هیچ کس بالهای زخمیش رو درمون نکرد . دلش سوخت برای پروانه ای که به زور از شمع جداش کردند . می شنوی ؟ آره با توام . دریای غمو تو صداش می شنوی ؟

راستی تو مال کدوم دیاری ؟ حتماً از پشت خونه ی خورشید اومدی . از اونور سرزمین عشق . شاید از کوچه پس کوچه های شهر احساس اومدی . حتماً اوج تنهائی هام رو از سنگفرش یه خیابون ناآشنا حس کردی . نکنه قصه های پر غصه م رو از ماهیا شنیدی ؟

یا شاید هم شمعدونیای تو باغچه مون خبر گریه هامو برات آوردند . نه ، حتماً ماه  نجواهای شبونه م رو بهت رسونده . آخه میدونی ، ماه تنها همدم منه توی شبهای تنهائیم .

نمی دونم از کجا اومدی ! نمی دونم کی هستی ! اصلاً مهم نیست که آدرس دل منو از کجا آوردی . مهم اینه که کنارمی . مهم اینه که حضورت به من آرامش میده . مهم اینه که قلبم حضورت رو قبول کرده .

مهم اینه که با اومدنت دروازه های دلم به احترامت باز شدند . مهم اینه که وقتی نباشی دلم می گیره ، مهم اینه که از نبودنت

می میرم و با بودنت دوباره متولد می شم . مهم اینه که ... به سرزمین دلم خوش اومدی